Ouderbijeenkomst

“Een ouderbijeenkomst, is dat echt nodig denk jij?”

 Een vraag die regelmatig langs komt tijdens begeleidingstrajecten.

 Ik stimuleer scholen altijd om de bevindingen en aanbevelingen te delen. Dat kan via een digitale route, maar een echte ontmoeting werkt naar mijn ervaring het beste.

 Samenwerken willen we wel, maar … “hoe ziet zoiets eruit als je ze allemaal tegelijk uitnodigt?”

• “Hoe gaan we uitleggen dat …?”
• “Wat zeggen we als er vragen gesteld worden over …?”
• “Die en die hebben al een paar keer mot gehad met elkaar. Hoe zal dat gaan?
• “Ze komen toch niet allemaal. Dus wat helpt het dan?”
• “Maken we het met zo’n bijeenkomst niet te groot?”

 Of vinden we het ten diepste best spannend om zo’n gesprek te begeleiden?

• Spannend ook omdat dat je niet weet welke reacties er gaan komen.
• Spannend om “met die kritische ouders erbij” te delen wat wij als leerkrachten (anders) gaan doen.
• Spannend omdat je woordje doen voor een groep ouders wellicht niet helemaal je ding is.
• Spannend om het te erkennen als we als school steken hebben laten vallen.

Ik adviseer doorgaans om het toch te doen.

• Omdat je bij verandertrajecten rondom een groep niet zonder het inzicht en de steun van ouders kunt.
• Omdat gedachten en gevoelens die (vaak) opgespaard zijn, uitgesproken moeten kunnen worden.
• Om als ouders te kunnen ervaren dat je samen dezelfde zorg deelt.
• Omdat het ouders kan helpen om zich bewust te worden van hun verantwoordelijkheid.
• Omdat niet alle kinderen thuis veel vertellen over de dingen die ze op school meemaken.
• Omdat veel ouders niet precies weten wat er speelt en het fijn vinden om de context van al die verhaalflarden te kennen.
• Om het niet nóg groter te laten worden dan het al is.

 En natuurlijk doen we dat samen!

 Ik vertel ‘het verhaal van de klas’ en kan ook meesturen in het groepsgesprek.

We bespreken de bijeenkomst voor en verdelen de taken. We regelen dat er naast de leerkrachten ook collega’s vanuit het MT of IB aanwezig zijn.

---

Afgelopen week mocht ik weer een bijdrage leveren aan een ouderbijeenkomst rondom een woelige groep. Het ‘verhaal’ was pijnlijk en speelde al meerdere jaren. De ontstane onveiligheid was deels ook te herleiden op factoren ín de school.

De reacties waren best wel emotioneel geladen. De vragen waren stevig. De inbreng vanuit de school was eerlijk, reflectief en tegelijk ook niet zonder vrijmoedigheid over een daadkrachtig vervolg. Dat werd gewaardeerd!

Wat een gave avond was het!

We sloten af met de vraag hoe we ook de afwezige ouders op de hoogte konden stellen van wat er besproken was. Vanuit de ouders kwam de suggestie om de ouders die je kent zelf aan te spreken en bij te praten.

De SAMENwerking had in meerdere opzichten een mooie boost gekregen.