Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan #davincigenius Experience in Amsterdam, ter inspiratie voor mijn toolbox LEONARDO die ik gebruik bij de werkzaamheden rondom groepsdynamiek.
Het was een boeiende interactieve en multimediale duik in het brein van Leonardo da Vinci en de gedachten en creaties die daaruit voortkwamen.
Hieronder wat gedachten die bij mij opborrelden tijdens dit bezoek.
We waarderen de prestaties van een man die vroeger niet in het spoor liep en die zijn tijdgenoten best wat hoofdbrekens opleverde. De meeste waardering kwam achteraf. Zo gaat dat vaker. “Mooi wat hij of zij nu doet. En dan te weten dat er vroeger geen land mee te bezeilen was. Wie had dat kunnen denken?!”
Het is belangrijk om te willen doorgronden wat kinderen (en ook mensen in het algemeen) drijft in wat ze doen en laten. Daardoor kunnen we hen ook in het nu de waardering geven die ze verdienen.
Leonardo besteedde veel tijd aan het observeren van de dingen om hem heen. Zijn honger naar inzicht was onverzadigbaar. Hij is hierin een groot voorbeeld voor iedereen die kinderen en leerkrachten observeert.
Om oog te krijgen voor de kleine grote dingen, zullen we moeten observeren en analyseren. Dat brengt ons bij het zien van de dingen die er werkelijk toe doen, zowel bij de grote ‘klasmachine’ als bij individuele kinderen.
We bewonderen de veelzijdigheid van Leonardo’s interesse en kwaliteiten en vinden het gaaf hoe hij daarmee aan de slag ging en vervolgens tot creëren kwam.
Als we diezelfde kansen willen bieden aan kinderen van nu, zullen we na moeten blijven denken over de faciliteiten die hiervoor nodig zijn en wellicht ook ‘eigenwijze’ keuzes moeten maken ten opzichte van de gewoonten en trends die binnen het onderwijs toonaangevend zijn.
