“Kun je eens iets vertellen over wat je in de klas meemaakt? Even wat anders.”
Prima natuurlijk. Ik zal de toepassing kort houden. ;-)
Tijdens een observatie in een klas met veel eigengereid gedrag werd er tijdens de les snoep getransporteerd. Een jongen voorin had een flinke zak toffees bij zich en transporteerde die naar zijn vrienden op de achterste rij. Onder de tafels werd alles naar achteren toe doorgegeven. Geen kruimelwerk, maar een serieuze toffeeroute.
De leerkracht had niets door. Als hij keek, leek iedereen mee te doen, maar zodra hij zich omdraaide, reisden de toffees vrolijk verder.
Het snoeptransport had die dag wel een extra uitdaging, want achterin de klas werd meegekeken … Blijkbaar maakten de leerlingen de inschatting dat ik me gedeisd zou houden, want ze keken me regelmatig aan met zo’n blik van ‘die kerel zegt toch niets’ en gingen gewoon verder.
Zo’n uitdaging laat ik natuurlijk niet onbeantwoord. ;-) Terwijl de toffees mijn knieën passeerden, viel er een op de grond. Ik raapte hem op en zei hardop: “Dank je!” De leerkracht keek en vroeg: “Is er iets, meester?” Ik zei dat ik de jongens bedankte voor het lekkere snoepje. “Ah nee he! Er wordt toch geen snoep gegeten onder de les!” De jongens op de achterste rij mochten alles inleveren …
We hadden samen nog een hele weg te gaan voordat ik weer eens een toffee kreeg toegestopt.
Heerlijk als je iets kunt ‘uitvreten’ zonder dat de juf of meester het ziet. Misschien zijn de spanning en de voldoening nog wel belangrijker dan de snoepjes.
Tegelijk is het best wel fijn om een leerkracht te hebben die ‘alles’ ziet.
- Op al die momenten dat het om rechtvaardigheid draait.
- Op al die momenten dat de leiding van de volwassene nodig is om de kinderen boven hun conclusies en emoties uit te tillen en weer orde te brengen in de stress.
Als de leerkracht veel ziet, geeft dat veiligheid.
Sommige kinderen willen extra graag gezien worden en de nabijheid ervaren van een leerkracht die goed waarneemt.
De communicatiestijl die erbij hoort = aandacht trekken met je gedrag.
- Hallo, ben ik in beeld?
- Kijk mij! Ik durf dit.
- Wie maakt me wat?
Gaaf als je die taal begrijpt en ook weet hoe je erin mee kunt ‘praten’.
Je hoeft niet helderziend te zijn om goed te kunnen waarnemen.
Je hoeft ook geen detective te zijn om te kunnen doorgronden wat er speelt.
Scan regelmatig het geheel en zorg dat je weet hoe dingen echt gaan. Dat is veilig!
Als je weet hoe de hazen lopen kun je er zelfs voor kiezen om soms even iets niet te zien … We zijn allemaal jong geweest …
